Prachtige foto in De Volkskrant van 3 juli 2015, van de haven van Piraeus, die mooi laat zien hoe de hervormingen in Griekenland in de praktijk werken.

Op de voorgrond de oude, nog niet hervormde haven. Nog in het bezit van de Griekse overheid. Geen schepen, nauwelijks enige containers te zien. Op de achtergrond de hervormde haven. Deze is verkocht aan een Chinees havenbedrijf. Resultaat is helder: veel schepen en containers te zien. Daar wel een en al bedrijvigheid. Een duidelijk succesverhaal, zou je zeggen.

Maar hoe is de bedrijvigheid in het Chinese deel van de haven tot stand gekomen? Dat begint bij de prijs die de Chinezen betaald hebben. Voor een appel en een ei konden ze de boel overnemen. De mensen die er werken krijgen het laagst betaald van wat maar mogelijk was. En, belangrijkste van alles, de Grieken verdienen hier helemaal niets meer aan. Al deze bedrijvigheid helpt dus niet mee aan het aflossen van de schulden van Griekenland. Maar helpt natuurlijk wel de transportkosten van het verre Oosten naar de EU te verlagen. Een succesverhaal voor Brussel dus.

Daarom wil Brussel dat de Grieken voor het verkrijgen van aanvullende leningen (te gebruiken voor het afbetalen van schulden bij ons) o.a. akkoord gaan met het verder verpatsen van hun essentiële infrastructuur. Waarmee nog meer inkomsten voor Griekenland en daarmee elk perspectief op verbetering en het op termijn wel kunnen terugbetalen van de leningen verdwijnt.

Eigenlijk laat deze foto haarscherp zien waarom Tsipras en Varoufakis zo tegen een akkoord met de troika zijn en waarom wij daar dus eigenlijk ook beter tegen zouden kunnen zijn!