Rond de nieuwe donorwet van Pia Dijkstra worden dingen beweerd die voor mij onbegrijpelijk zijn. In De Volkskrant heeft Raoul du Pré het in het hoofdredactioneel commentaar onder de kop “Iedereen donor?” over dat deze nieuwe wet “ingrijpen in het zelfbeschikkingsrecht” met zich mee brengt. Oh ja? Volgens mij kun je onder de nieuwe wet nog net als voorheen jezelf wel of juist niet als donor registreren.

Nog veel bonter maakt Patrick van Schie (De Volkskrant van zaterdag 17 september, pag. 12) het, die in deze wet de lange arm van zijn als liberaal grootste Angstgegner ontwaart: de staat die zijn begerige vingers naar de lichamen van overledenen uitstrekt. Alsof de staat op die organen zit te wachten, in plaats van de wachtlijsten vol mensen die daar wel om zitten te springen. Hij zegt op te komen voor het recht van mensen om geen keuze te maken. “Dit kun je niet uitleggen als: ze hebben geen bezwaar, dus de staat mag hun lichaam opeisen”. Kennelijk mag je het van hem wel uitleggen als: “hij heeft geen keuze gemaakt, dus iemand die een van zijn organen nodig heeft om in leven te kunnen blijven moet maar doodgaan.”

Hiermee stelt hij zijn liberale ideologie boven het leven van mensen. Ik heb geleerd mensen die dat doen zo ver mogelijk te mijden.